قانون نحوه تشکیل پیام آوران بهداشت
ماده 1 - از تاریخ تصویب این قانون به منظور تعمیم بهداشت و درمان در مناطق روستایی کشور پیام آوران بهداشت متشکل از افراد گروه پزشکی مشمول خدمت وظیفه عمومی تشکیل می گردد.
ماده 2 - از تاریخ تصویب این قانون و با رعایت اصل 147 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران کلیه افراد گروه پزشکی مشمول خدمت وظیفه عمومی که از دانشگاهها و موسسات آموزش عالی گروه پزشکی داخل و خارج از کشور فارغ التحصیل می شوند پس از طی آموزش مقدماتی نظامی که بیش از 5/1 ماه به طول نخواهد انجامید در زمان صلح در اختیار وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی قرار می گیرند تا به عنوان پیام آوران بهداشت در مناطق روستایی کشور باقیمانده خدمت وظیفه عمومی دوره ضرورت را انجام دهند.
تبصره 1 - نیازهای نیروی انسانی بهداشتی درمانی واحدهای بهداشتی درمانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی از پیام آوران بهداشت موضوع ماده
فوق الذکر بجز مشمولین موضوع ماده 4 این قانون بر اساس تشخیص کمیسیونی مرکب از نمایندگانی از کمیسیون بهداری و بهزیستی مجلس شورای اسلامی ، وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی و ستاد فرماندهی کل قوا تامین خواهد شد.
تبصره 2 - وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی موظف است محل خدمت پیام آوران بهداشت معرفی شده از مراکز آموزش نظامی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران را بر اساس سهمیه ای که برای هر یک از شهرستانها با توجه به محرومیت و میزان جمعیت آنها تعیین نموده است و با توجه به سهمیه منطقه ای آنها تعیین نماید.
ماده 3 - مسئولین شبکه های بهداشتی درمانی هر شهرستان موظفند محل خدمت پیام آوران بهداشت سهمیه شهرستان مربوطه را در یکی از مراکز بهداشتی درمانی روستایی تعیین نموده و یک نسخه از احکام مربوط را جهت اطلاع و نظارت در اختیار حوزه نظام وظیفه عمومی شهرستان مربوطه قرار دهند.
تبصره 1 - استفاده از پیام آوران بهداشت سهمیه هر شهرستان که دارای تخصص در یکی از رشته های گروه پزشکی می باشد در مراکز بهداشتی درمانی شهری و بیمارستانها و مراکز توانبخشی شهرستان مربوطه بلااشکال است .
تبصره 2 - استفاده از پیام آوران بهداشت در مراکز بهداشتی درمانی شهری و بیمارستانها و دانشکده های گروه پزشکی شهرهای تهران ، مشهد، شیراز، تبریز، اصفهان ، کرج ، قم ، اهواز، کرمان ، یزد، رشت و ساری ممنوع می باشد.
استفاده از تخصص های منحصربفرد و مشمولین موضوع ماده 4 این قانون در شهرهای فوق الذکر از شمول ممنوعیت مذکور مستثنی خواهند بود.
ماده 4 - به موجب این ماده قانونی و به منظور تامین هیات علمی مورد نیاز دانشگاهها و موسسات آموزش عالی گروه پزشکی ، کلیه فارغ التحصیلان (قبل و بعد از تصویب این قانون ) رشته های گروه پزشکی دانشگاهها و موسسات آموزش عالی داخلی و خارج کشور که دارای مدرک تحصیلی حداقل کارشناسی ارشد بوده و متعهد انجام حداقل 4 سال خدمت به عنوان عضو هیات علمی در دانشگاهها و موسسات آموزش عالی کشور می گردند، پس از ایفا تعهد مذکور از انجام خدمت وظیفه عمومی معاف می باشند.
تبصره 1 - دانشگاهها و موسسات آموزش عالی مربوطه موظفند چنانچه مشمولین ماده فوق از انجام خدمت مورد تعهد خود امتناع نمایند و یا در طی مدت انجام خدمت مورد تعهد به عللی از خدمت در دانشگاه یا موسسه آموزش عالی مربوطه برکنار شوند، بلافاصله آنها را جهت رسیدگی به وضع مشمولیتشان به نزدیکترین اداره وظیفه عمومی معرفی نمایند.
تبصره 2 - مشمولین موضوع ماده فوق موظفند در طول انجام خدمت مورد تعهد خود دوره مقدماتی آموزش نظامی را در یکی از مراکز آموزش نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و بر طبق برنامه زمان بندی شده ای که مشترکا توسط دانشگاه یا موسسه آموزش عالی ذیربط و اداره وظیفه عمومی منطقه مربوطه تنظیم می گردد انجام دهند.
تبصره 3 - ادامه تحصیل مشمولین موضوع ماده فوق در مقاطع تحصیلی بالاتر در طول انجام خدمت مورد تعهد بلامانع بوده و مدت تحصیلی آن گونه افراد به مدت خدمت مورد تعهد آنها افزوده خواهد شد.
تبصره 4 - مشمولین موضوع ماده فوق الذکر موظفند حداقل 1 سال از خدمت مورد تعهد خود را در یکی از دانشگاهها و موسسات آموزش عالی علوم پزشکی نوپا (دانشگاهها و موسسات آموزش عالی که پس از پیروزی انقلاب اسلامی تاسیس گردیده اند) که وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی تعیین می نماید انجام دهند و مابقی خدمت مورد تعهد خود را در دانشگاه یا موسسه آموزش عالی که به آن تعهد انجام خدمت فوق الذکر را سپرده اند انجام دهند.
تبصره 5 - مشمولین موضوع ماده فوق می توانند پس از انجام خدمت مورد تعهد مذکور، سایر خدمات موظف قانونی خود را نیز در دانشگاه و موسسه آموزش عالی مربوطه انجام دهند.
تبصره 6 - صلاحیت های عمومی (اخلاقی و سیاسی ) مشمولین موضوع ماده فوق باید به تایید هیات مرکزی گزینش استاد شورای عالی انقلاب فرهنگی رسیده باشد.
تبصره 7 - دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه شاهد نیز می توانند به منظور تامین هیات علمی ورد نیاز خود با هماهنگی وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی از تسهیلات و مزایای مقرر شده در ماده فوق استفاده نمایند.
ماده 5 - خدمت پیام آوران بهداشت در مراکز بهداشتی درمانی و آموزشی موضوع ماده 3 این قانون به منزله خدمت در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و جزو خدمت وظیفه عمومی محسوب می شود و افراد مذکور از لحاظ انضباطی و کیفری تابع قوانین و مقررات راجع به افراد وظیفه نیروهای مسلح بوده و از لحاظ انجام خدمات بهداشتی و درمانی تابع قوانین و مقررات مورد عمل برای سایر افراد در وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی خواهند بود.
تبصره 1 - شبکه های بهداشتی درمانی شهرستانها موظفند در صورت غیبت پیام آوران بهداشت ، موضوع را به حوزه وظیفه عمومی شهرستان مربوطه گزارش و پیگیری نمایند.
تبصره 2 - مشمولین موضوع این قانون که موظف به بیتوته در محل خدمت خود می باشند موظفند حسب اعلام نیاز شبکه های بهداشتی درمانی شهرستانهای مربوطه خدمات بهداشتی درمانی و آموزشی لازم را خارج از ساعات موظف اداری در محل خدمت خود و یا به صورت دهگردشی در حوزه محل خدمت مربوطه ارائه دهند و بر اساس ضوابط مقرر در قانون نحوه اداره واحدهای بهداشتی درمانی و آموزشی وزارت بهداری و بهزیستی مصوب 12/10/1358 شورای انقلاب اسلامی و یا سایر ضوابط و مقررات مورد عمل در وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی و
سازمانهای منطقه ای بهداشت و درمان استانها حق الزحمه دریافت دارند. ماده 6 - برگ پایان خدمت وظیفه عمومی برای پیام آوران بهداشت پس از انجام باقیمانده خدمت وظیفه عمومی در مراکز بهداشتی درمانی و آموزشی مقرر در این قانون طبق گواهیهای انجام کار صادره از شبکه های بهداشتی درمانی شهرستانها و تایید سازمانهای منطقه ای بهداشت و درمان استانها توسط مراجع ذیصلاح در نیروهای مسلح صادر و تحویل افراد ذینفع خواهد شد.
تبصره - خدمت مشمولین موضوع این قانون جزو خدمات موضوع ماده 1 قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب 30/1/1367 مجلس شورای اسلامی و ماده 1 قانون اصلاح خدمت خارج از مرکز پزشکان و، دندانپزشکان و داروسازان مصوب 4/3/1360 خواهد بود.
ماده 7 - کلیه هزینه های دوره آموزش نظامی و حرفه ای مشمولین این قانون اعم از حقوق و مزایا، جیره غذایی ، درمانی و غیره همچون گذشته به عهده وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح بوده و پس از آن تا پایان دوره خدمت ضرورت به عهده وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی خواهد بود که از طریق شبکه های بهداشتی و درمانی شهرستانهای مربوطه عمل خواهد شد.
تبصره 1 - آن قسمت از قانون معلمان ، پزشکان و پیراپزشکان وظیفه مصوب 25/7/1369 مجلس شورای اسلامی که در ارتباط با امور پزشکی و پیراپزشکی می باشد لغو می گردد و تشکیلات و امکانات مربوطه به آن با کلیه اعتبارات پیش بینی شده برای اجرا آن جهت اجرا قانون نحوه تشکیل پیام آوران بهداشت اختصاص می یابد و در اختیار دستگاههای ذیربط قرار می گیرد.
تبصره 2 - سازمان برنامه و بودجه مکلف است همه ساله معادل اعتباری را که برای اجرا بخش پزشکی و پیراپزشکی قانون معلمان و پزشکان و پیراپزشکان وظیفه پیش بینی شده بود را جهت اجرا این قانون به صورت ردیف جداگانه ای در لوایح بودجه سالانه کشور منظور و تامین نماید.
تبصره 3 - کسری اعتبار احتمالی ناشی از اجرای این قانون از محل امکانات موجود و اعتبارات سالانه وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی و سازمانهای منطقه ای بهداشت و درمان استانها تامین خواهد شد.
ماده 8 - مسئول اجرای این قانون حسب مورد وزارتخانه های دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران و بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی خواهند بود و آیین نامه اجرایی این قانون مشترکا توسط وزارتخانه های فوق الذکر و با همکاری ستاد فرماندهی کل قوا ظرف مدت 2 ماه تهیه و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید.
ماده 9 - قانون نحوه تامین هیات علمی مورد نیاز دانشگاهها و موسسات آموزش عالی کشور مصوب 11/3/1365 مجلس شورای اسلامی و قانون اعزام دانشجو به خارج از کشور مصوب 25/1/1364 مجلس شورای اسلامی و قانون معافیت بهداشتکاران دهان و دندان و بهداران (تکنیسینهای بهداشت و مبارزه با بیماریها) از انجام خدمت وظیفه عمومی مصوب 16/2/1369 از این قانون مستثنی بوده و کماکان به قوت خود باقی است ولی سایر قوانین مغایر با این قانون لغو و بلااثر خواهد بود.
قانون فوق مشتمل بر نه ماده و هفده تبصره طبق اصل 85 قانون اساسی در جلسه روز یکشنبه مورخ 2/10/1369 کمیسیون بهداری و بهزیستی تصویب و در جلسه علنی روز سه شنبه مورخ بیستم آذر ماه یک هزار و سیصد و شصت و نه با 6 سال مدت اجرای آزمایشی آن موافقت شده بود در تاریخ 9/10/1369 به تایید شورای نگهبان رسیده است .
رئیس مجلس شورای اسلامی - مهدی کروبی
نوع : قانون
شماره انتشار :
تاریخ تصویب : 1369/09/20
تاریخ ابلاغ :
دستگاه اجرایی :
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
قانون اجازه تصویب اساسنامه سازمان عمران سیستان قانون تفسیر تبصره 37 قانون بودجه سال 1369 کل کشور
