بدگویی والدین بچه های طلاق را افسرده می کند

14,448 مشاهده
زمان مطالعه : 1:36
مقالات
حقوق کودکان
مطالب کاربردی حقوقی

هم موجب غمزدگی، گوشه گیری، خانه گریزی اضطراب و افسردگی فرزندان طلاق می شود. یکی از آثار شوم طلاق، سرگردانی، نگرانی وتعارض های روانی فرزند یا فرزندان است که می تواند به صورت های مختلف همچون غم زدگی، گوشه گیری، خانه گریزی، اضطراب، افسردگی، عصبانیت و پرخاشگری آشکار شود. فرزندان برای تربیت به سرپرستی مهربان و صبور نیازمندند و همواره بدسرپرستی به مراتب بدتر از بی سرپرستی است. در مراحل اولیه رشد و تربیت بیشترین نقش به عهده مادر است؛ البته مادری که از امنیت روانی برخوردار بوده و همواره دلی آرام و وجودی آرامشگر داشته باشد که این جز با وجود همسری مهربان و سنگربانی صبور و آرامش بخش مقدور نخواهد بود.

مادر هرگز در نزد فرزندان نباید از پدر آنها بدگویی و انتقاد کند و پدر هم همینطور. باید در نظر داشت که فرزند خردسال قاضی نیست که بین مادر و پدرش به قضاوت بنشیند و حکم صادر کند؛
لذا وقتی فرزند چند ساعتی نزد مادر است، مادر به لحاظ ناراحتی ها و دل گیری ها، نباید پدرش را متهم و محکوم و از او با زبان تند و کلام زشت یاد کند. اگر پدر یک فرزند طلاق هم شیوه نامطلوب بدگویی از مادر را داشته باشد یقیناً فرزند دچار تعارض روانی و پریشانی عاطفی شده، به تدریج نسبت به هر دو نفر احساسی ناخوشایند و تدافعی پیدا می کند.

پس از این حالت کودک طلاق به لحاظ احساس سردی که پیدا می کند، بودن در کنار والدین برایش ناخوشایند می شود و تمایل دارد که بیشتر تنها باشد یا در کنار کسانی باشد که زبانی جز تایید
و تکریم نداشته باشند. اگر فرزند از مادر خود پرسید که اگر بابا خوبه پس چرا جدا شدید مادر در جواب فقط در مورد بعضی مسائل که با هم توافق نداشته اند اشاره کند و دیگر نیازی به توضیح مفصل ندارد. ریشه اصلی همسرگریزی و جدایی و طلاق دافعه های فکری، کلامی و رفتاری است و همسران خوشبخت و آرامشگر آنهایی هستند که وجودشان پر از جاذبه فکری، کلامی و رفتاری است.نباید هیچ عجله ای داشت که فرزند خردسال همه مسائل زندگی گذشته را بداند و به نفع یکی از والدین رای دهد و دوستدار یکی از آنها باشد.

کدخبر : 89100915