دو ایراد قانونی مصوبه ترابردپذیری

4,416 مشاهده
زمان مطالعه : 7:0
لوایح

وزیر ارتباطات روز دوشنبه 13/5/93 اظهار داشت: «با اجرای طرح تغییر اپراتور بدون تعویض شماره، مردم این امکان را خواهند داشت که اپراتوری را که کیفیت بهتر و تعرفه پایین تری دارد، انتخاب کنند». بدیهی است که منظور وی مصوبه جلسه 189 کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات در مورد اصول حاکم بر ارایه خدمات «ترابردپذیری شماره تلفن همراه» است که این مصوبه دارای دو ایراد قانونی است.

ایراد قانونی اول مصوبه مذکور، جعلی بودن اصطلاح «ترابردپذیری» در آن و عدم رعایت اصطلاح مصوب شورای واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی است که براساس ‌تبصره 7 ماده واحده قانون ممنوعیت بکارگیری اسامی، عناوین و اصطلاحات بیگانه، همه مؤسسات دولتی موظف اند واژه‌های مصوب فرهنگستان ‌زبان و ادب فارسی را پس از ابلاغ در تمامی موارد بکار ببرند.

شورای واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی چند سال پیش، هنگام واژه گزینی برای اصطلاحات «شبکه هوشمند»، معادل number portability service را «خدمات حفظ شماره» تصویب و اعلام کرد. اکنون سال هاست که این معادل مصوب در وبگاه فرهنگستان در نشانی http://www.persianacademy.ir/fa/word قابل جست وجو و در دسترس همگان است. پس معادل number portability "حفظ شماره" است که توسط فرهنگستان زبان و ادب فارسی مصوب شده، و نه «ترابردپذیری شماره» که در مصوبه کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات جعل شده است. اصلاً «ترابَری» و «ترابرد» معادل transport و transportation و ترابردپذیری هم معادل transportability است که از مقولات ارتباطات جاده ای و خودرویی است. در حالی که در نام انگلیسی خدمات هوشمند مورد بحث کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات، اصلاً صحبت از transportability نیست، بلکه portability آمده است.

به همین دلیل، در بقیه مطلب حاضر، بجای اصطلاحات جعلی «ترابردپذیری شماره»، «ترابرد شماره»، «ترابرد مشترک» و «مرکز ترابرد شماره» که در متن مصوبه 189 آمده اند، از اصطلاح «حفظ شماره» استفاده خواهد شد.

ایراد قانونی دوم مصوبه جلسه 189 کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات، جدی‌تر است. بر اساس ماده 3-13 مصوبه مذکور، سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی باید مرکز مدیریت حفظ شماره را ایجاد کند و همه بهره برداران شبکه سیار موظف‌اند با هزینه خود، اتصال‌شان را به این مرکز فراهم کنند و براساس ماده 3-6، مبلغی را بابت هربار ارایه خدمات حفظ شماره به مشترک، از وی بگیرند و به سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی بدهند. به این ترتیب، سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی به اپراتور مرکز مدیریت حفظ شماره تبدیل می شود و خدمات مدیریت حفظ شماره را به بهره برداران شبکه سیار کشور ارایه می¬کند. اما این تبدیل سازمان به اپراتوری، در قانون و آیین نامه سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی پیش بینی نشده است. آیا اپراتور مرکز مدیریت حفظ شماره نیاز به مجوز فعالیت ندارد؟ اگر نیاز دارد، چه نهادی برای این اپراتور، مجوز فعالیت صادر می کند؟ و اگر مرکز مدیریت حفظ شماره، بی یا با مجوز، در سازمان تشکیل شود و شروع به فعالیت کند، چه نهادی ناظر عملکرد آن و مسؤول واپایش فعالیت‌اش خواهد بود؟ بدیهی است که سازمانی نیست جز سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی!

راه برون رفت از این دو ایراد قانونی، باز است: 1) کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات باید با تصویب یک اصلاحیه، اقتدار قانونی فرهنگستان و «خدمات حفظ شماره» را بپذیرد و 2) در همان اصلاحیه، ایجاد مرکز مدیریت حفظ شماره را به بخش خصوصی مخابرات واسپارد.

منبع:عصرارتباط