قانون اجازه مبادله عهدنامه مودت منعقده بین دولتین ایران و افغانستان
ماده واحده - مجلس شورای ملی به دولت اجازه می دهد که عهدنامه مورخه 15
شوال المکرم سنه 1339 منعقده بین دولتین ایران و افغانستان را که مشتمل بر
دوازده فصل و دو فصل الحاقیه و ضمیمه به این قانون است مبادله نماید.
متن عهدنامه
چون جهت جامعه اسلامیه و روابط نژادی و علایق حسن مجاورت و همسایگی دولتین
ایران و افغانستان اقتضا داشت که مراودات حسنه و روابط دوستانه
بین الدولتین به وسیله انعقاد یک عهدنامه مستحکم گردد.
لهذا برای اجرای این مقصود مقدس اعلیحضرت شاهنشاه ایران جناب حاج میرزا
حسن خان محتشم السلطنه وزیر امور خارجه و اعلیحضرت امیر افغانستان جناب
سردار عبدالعزیز خان وزیر مختار و ایلچی معتمد خود را وکلای مختار خود
تعیین فرموده و مشارالیهما پس از مبادله اختیارنامه های رسمی خود فصول ذیل
را منعقد نمودند:
فصل اول - از امروز به بعد دوستی صادقانه و مناسبات حسنه فی مابین ایران و
افغانستان و اتباع دولتین مزبورتین برقرار خواهد بود.
فصل دوم - سفرای کبار و وزرای مختار و شارژدافرهای هر یک از دولتین
معظمتین متعاهدتین در دربار یکدیگر از کلیه حقوق و امتیازاتی که به موجب
عادت و رسوم بین المللی معمول و مقرر شده است بهره مند خواهند بود.
فصل سوم - اتباع دولتین معظمتین متعاهدتین خواه در موقع مسافرت و خواه در
موقع اقامت مورد احترام واقع شده و کاملا در حمایت مامورین دولت متبوعه
خودشان خواهند بود.
فصل چهارم - اتباع دولتین متعاهدتین مقیم یا مسافر در ممالک همدیگر تابع
قوانین محلی بوده مرافعه و مناقشه و جنحه و جنایت آنها در محاکم عدلیه
محلی ایران و افغانستان رسیدگی و تسویه خواهد گردید مامورین سیاسی یا
قونسولگری طرفین معظمین به هیچ وجه حق دخالت در مسائل قضایی اعم از حقوقی
و جزایی اتباع خود در خاک یکدیگر نداشته و مرجع کلیه دعاوی اتباع دولتین
محاکم داخلی دولت متوقف فیها خواهد بود.
فصل پنجم - دولتین معظمتین متعاهدتین حق خواهند داشت قونسول ژنرال و
قونسول و ویس قونسول یا وکیل قونسولگری برای اقامت در شهرهای عمده و
مراکز تجارتی مملکت یکدیگر مامور نمایند ولی مامورین مزبور وقتی شروع به
انجام وظایف ماموریت خودشان خواهند نمود که مطابق معمول دولت متوقف فیها
تصدیقنامه ماموریت آنها صادر شده باشد.
فصل ششم - اتباع دولتین در ممالک یکدیگر از کلیه خدمات نظامی و سایر
وظایفی که مخصوص به اتباع داخله هر دولت است معاف و مستثنی خواهند بود.
فصل هفتم - در صورت تقصیر و قرار یکی از اتباع دولتین متعاهدتین به مملکت
دیگری مامورین دولتین معظمتین حق خواهند داشت که به وسیله مجاری سیاسی
اعاده او را به مملکت خود تقاضا نمایند و از طرف حکومت محلیه از این
مساعدت خودداری نخواهد شد ولیکن مقصرین سیاسی از این ترتیب مستثنی خواهند
بود.
فصل هشتم - برای استحکام مناسبات ودادیه و روابط تجارتی طرفین متعاهدتین
عهود و قراردادهای لازمه راجع به مناسبات تجارتی و رسومات گمرکی و مبادلات
پستی و تلگرافی به اسرع اوقات ترتیب داده و پس از امضا و تصدیق به موقع
اجرا گذارده خواهد شد.
فصل نهم - وقع جنگ بین یکی از دولتین متعاهدتین با دولت ثالثی موجب حدوث
خلل در روابط دوستی و مودت بین طرفین نبوده و طرف دیگر ملتزم خواهد بود
که از تسهیل موجبات و موفقیت دولت دشمن بر طبق قوانین بی طرفی احتراز
کند.
فصل دهم - برای این که دوستی و اعتماد صادقانه موجود بین مملکت شاهنشاهی
ایران و مملکت پادشاهی افغانستان کاملا مشهود گردد دولتین متعاهدتین مصمم
شده اند که کلیه اشکالات مهمه و اختلافات حاصله بین خود را که به طرز مطلوبی
از راه مذاکرات سیاسی خاتمه پذیر نگردد مطابق مقررات و عادات بین المللی
مسئله را به حکمیت رجوع نمایند و نیز طرفین متعهد می شوند که از روی
صمیمیت کامل احکام صادره را به موقع اجرا گذارند.
فصل یازدهم - این عهدنامه به نخستین به زبان فارسی نوشته می شود.
اصل دوازدهم - نمایندگان طرفین متعاهدتین متعهد می شوند که در مدت سه ماه
از تاریخ امضا یا در صورت امکان زودتر اسناد لازمه دائر به تصدیق عهدنامه
را در تهران یا کابل مبادله نمایند.
بنا علیهذا نمایندگان طرفین متعاهدتین این عهدنامه را امضا و مهر نمودند.
تهران به تاریخ 15 شهر شوال المکرم 1339 مطابق اول سرطان 1300
امضا: وزیر امور خارجه دولت علیه ایران (حسن محتشم السلطنه ).
امضا: عبدالعزیز سفیر دولت علیه افغانستان .
فصول الحاقیه
فصل اول - مقصود از عبارت فصل سوم این عهدنامه (اتباع دولتین معظمتین
متعاهدتین خواه در موقع مسافرت و خواه در موقع اقامت مورد احترام واقع
شده کاملا در حمایت مامورین دولت متبوعه خودشان خواهند بود این است که
مامورین دولت متبوعه می توانند در حدود قوانین جاریه مملکت متوقف فیها با
مراجعه به مامورین مملکت مزبوره تسهیلاتی برای اتباع خودشان فراهم نمایند.
فصل دوم - طوائف و ایلاتی که سابقا از افغانستان به ایران آمده اند اعم از
بربری و غیره کمافی السابق تبعه ایران می باشند. بربریهایی که قصد مسافرت
به خاک افغانستان را داشته باشند بدون آن که تذکره های خود را به امضای
مامورین افغانستان مقیمین ایران برسانند حق ورود به خاک افغانستان را
نخواهند داشت طوائف سرحدنشین که در خاک دولتین ییلاق و قشلاق می نمایند در
مدت توافق در خاک ایران با آنها معامله تبعه ایران و در مدت توقف در
افغانستان معامله تبعه افغانستان خواهد شد.
افرادی که از افغانستان قبل از تاسیس سفارت دولت افغانستان در تهران به
ایران آمده و سکنی اختیار کرده اند کمافی السابق تبعه ایران می باشند تجاری
که فقط برای معاملات تجارتی از افغانستان به ایران مسافرت نموده و در
ایران اقامت دائمی اختیار نکرده اند و نیز به موجب اسناد محقق است که در
دوائر رسمی ایران با آنها معامله تبعه ایران نشده است تبعه افغانستان
شناخته خواهند شد.
فصل سوم * - همچنین طوایف و ایلاتی که سابقا از ایران به افغانستان رفته اند
کمافی السابق تبعه دولت متوقف فیها می باشند و بدون این که تذاکر خود را به
امضای مامورین ایران برسانند حق ورود به خاک ایران را نخواهند داشت چنان
که همین ترتیب نظیرا موافق فصل دوم الحاقی نسبت به کلیه طوایف و ایلاتی که
سابقا از افغانستان به ایران آمده اند مجری خواهد شد افرادی که از ایران
قبل از تاسیس سفارت ایران در کابل به افغانستان رفته سکنی اختیار کرده اند
کمافی السابق تبعه افغانستان شناخته می شود تجاری که فقط برای معاملات
تجارتی از ایران به افغانستان مسافرت نموده اند
و در افغانستان اقامت دائمی اختیار نکرده اند و نیز به موجب اسناد محقق
است که در دوایر رسمی افغانستان به آنها معامله تبعه افغانستان نشده است
تبعه ایران شناخته خواهند شد.
نوع : قانون
شماره انتشار :
تاریخ تصویب : 1300/00/14
تاریخ ابلاغ :
دستگاه اجرایی :
موضوع :
منبع : وب سایت قوانین دات آی آر (معاونت آموزش دادگستری استان تهران)
قانون تصویب قرارداد تلگرافی باسیم و بی سیم بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت پادشاهی افغانستان قانون تصویب عهدنامه ودادیه و تامینیه منعقده بین دولتین ایران و افغانستان
