انتقال دیگران از محلی به محل دیگر بدون اراده و خواست آن ها به وسیله تهدید و فریفتن و یا حبس فرد یا افرادی در یک مکان بدون رضایت آن ها تعاریف مشخصی از آدم ربایی می باشد.
عناصر تشکیل دهنده جرم آدم ربایی
جرم آدم ربایی سه عنصر مادی، معنوی و قانونی دارد:
عنصر مادی آدم ربایی: در عنصر مادی این جرم باید عمل ربودن انجام گیرد. به این معنا که شخصی را از مکانی به مکان دیگر با استفاده از زور، تهدید و یا طریق نیرنگ، انتقال می دهند. همچنین این جابه جایی بدون رضایت شخص انجام می شود. این اتفاق را عنصر مادی جرم می گویند.
عنصر معنوی آدم ربایی: زمانی جرم آدم ربایی اتفاق میافتد که به اضافه عنصر مادی عنصر معنوی هم شامل آن شود. عنصر معنوی به این معنا است که آدم ربا، قصد و نیت مجرمانه برای انجام دادن جرم آدم ربایی را داشته باشد. در غیر این صورت جرم آدم ربایی محقق نخواهد شد.
عنصر قانونی آدم ربایی: انجام دادن عملی و یا انجام ندادن عملی که در قانون برای آن مجازات در نظر گرفته شده است جرم محسوب می گردد. عنصر قانونی آدم ربایی ماده ۶۲۱ تعزیرات می باشد.
مجازات آدم ربایی
آدم ربایی به دو دسته آدم ربایی ساده و آدم ربایی مشدده تقسیم بندی میشود:
آدم ربایی ساده یعنی شرایط و کیفیات تشدیدی وجود نداشته باشد و اگر یکی از جهات تشدید وجود داشته باشد آدم ربایی مشدده است.
اگر سن شخص ربوده شده کمتر از 15 سال باشد این یک آدم ربایی مشدده است یا اگر وسیله نقلیه در ارتباط با جرم به کار گرفته شده باشد آدم ربایی مشدده خواهد بود. همچنین اگر شخص در زمان ربایش یا بعد آن دچار حادثه ای از نظر حیثیت و شئونات یا دچار حوادث روحی و جسمانی شود آدم ربایی مشدده محسوب می شود.
طبق ماده 621 قانون مجازات اسلامی در صورتی که سن ربوده شده کمتر از 15 سال باشد یا ربودن به وسیله نقلیه انجام گیرد یا به ربوده شده آسیب جسمی یا حیثیتی وارد شود آدم ربا به حداکثر مجازات تعیین شده محکوم خواهد شد.
طبق ماده 621 قانون مجازات اسلامی، مجازات آدم ربایی پنج سال تا پانزده سال حبس در نظر گرفته شده است و مجازات نوزادربایی طبق ماده 631 قانون مجازات اسلامی 6 ماه تا سه سال حبس می باشد. در صورتی که معلوم شود طفل ربوده شده مرده بوده آدم ربا به یکصد هزار تا پانصد هزار ریال جزای نقدی محکوم خواهد شد.
آدم ربایی از دسته جرایم کیفری غیر قابل گذشت
آدم ربایی از دسته جرایم کیفری غیر قابل گذشت می باشد که مقید است به نتیجه و می توان گفت بر اساس بند ۲ ماده ۳۰ قانون مجازات اسلامی این نوع جرم قابل تعلیق می باشد.
در این نوع جرایم اگر شاکی پرونده رضایت دهد چون جرم یکی از جرایم غیر قابل گذشت می باشد رضایت شاکی در پرونده فقط می تواند میزان و کیفیت جرم را کاهش دهد. اگر در این مرحله شاکی پرونده فوت کند حق گذشت و همچنین ادامه پرونده با ورثه شخصی می باشد که فوت کرده است.
شناسه : 757